Het kwam plotseling, maar niet helemaal onverwacht: de man leidde zijn bedrijf als een generaal en dronk espresso als water. James was een natuurkracht die uitmuntendheid eiste van iedereen om hem heen, vooral van zijn zoon.
Een man zit in zijn kantoor | Bron
: Midjourney
“Papa had gewild dat de zaken gewoon doorgingen,” zei Arthur de volgende dag met een holle stem terwijl hij zijn stropdas rechttrok om naar zijn werk te gaan.
Ik raakte zijn arm aan. “Misschien moet je even een pauze nemen?”
Hij schudde zijn hoofd. “Ik kan het me niet veroorloven mijn zwakte te tonen. Niet nu.”
De begrafenis was een enorme gebeurtenis. Bijna 300 mensen vulden de kerk, waaronder zijn collega’s, concurrenten die uit respect waren gekomen, en oud- en huidige medewerkers.
Een doodskist | Bron: Pexels
Een doodskist | Bron: Pexels
De receptie die volgde, vond plaats in een exclusief privérestaurant dat uitsluitend was gereserveerd voor familie en naaste medewerkers.
Zwarte jurken, donkere pakken en gedempte gesprekken vulden de ruimte. Ik zag Arthur tussen de groepen door lopen, handen schudden en condoleances in ontvangst nemen.
“Alice, hoe gaat het?” Rachel, die al jarenlang James’ assistente was, kwam naar me toe en greep mijn arm vast.
“Ik regel het wel,” antwoordde ik. “Ik zorg ervoor dat Ben niets kostbaars kapotmaakt.”
De rest staat op de volgende pagina
