Je kent dit gevoel vast wel: een geweldige start van de dag, een duidelijke agenda en een over het algemeen positieve stemming. Maar na een simpel gesprek of een ontmoeting stort alles in elkaar. Het is alsof je energie onverklaarbaar is verdwenen. Dit fenomeen is vrij eenvoudig: bepaalde attitudes – soms heel subtiel – drukken op ons innerlijke evenwicht. Je hoeft geen ingewikkelde theorieën te bedenken om te begrijpen wat er speelt: het gaat vooral om relationele dynamieken die na verloop van tijd onze energie kunnen ondermijnen.
Twee profielen die je dagelijks energie kosten.
Degenen die van alles een melodrama maken.
We kennen allemaal wel iemand die elk klein of groot probleem als een eindeloos avontuur ziet. Bij elke ontmoeting luisteren we naar hun ingewikkelde verhalen, hun zuchten, hun constante geklaag. Het probleem? Hun intentie is niet altijd om troost te zoeken of vooruit te komen. Soms zijn ze gewoon op zoek naar een luisterend oor, keer op keer.
Het resultaat: we geven onze tijd, aandacht, geduld… en uiteindelijk zijn we volledig uitgeput, zonder zelfs maar te begrijpen waarom. Zoals Carl Jung zei: moeilijkheden worden lichter wanneer ze betekenis krijgen – maar je moet die betekenis nog steeds willen vinden.
Degenen die inspelen op de emoties van anderen.
Hier is alles discreter. Het zijn vaak charmante, beleefde en begenadigde gesprekspartners. Toch voel je je na een ontmoeting minder zelfverzekerd, een beetje schuldig of zelfs onder druk. Zonder enige zichtbare agressie creëren ze een sfeer waarin je meer aan je eigen gevoelens twijfelt.
Ze handelen niet per se uit kwaadwilligheid: ze hebben simpelweg geleerd om op deze manier te functioneren, en vertrouwen iets te veel op de energie van anderen om zichzelf gerust te stellen of vooruit te komen.
