Het scheen in het licht.
Een sleutel tot een kluis.
Een doos waarin meer zat dan de meeste mensen zouden denken.
In 1983 investeerde Margarets overleden echtgenoot Henry in een relatief onbekend bedrijf dat computeronderdelen produceerde.
Iedereen vond het absurd, maar Margaret moedigde het aan. Het bedrijf fuseerde later met een techgigant. Na Henry’s dood behield Margaret de aandelen en verkocht ze er stiekem een deel van tijdens de techhausse. Ze heeft het Brian nooit verteld. Ze wilde niet dat het geld haar familie zou veranderen.
Maar door de jaren heen was de warme liefde van zijn zoon omgeslagen in wrok, en was zijn huwelijk nog verder op de proef gesteld.
Ze had het geld echter niet uitgegeven. Niet uit kwaadaardigheid, maar omdat ze wachtte.
Voor iets.
Of iemand.
