We dachten dat we gewoon een leuke avond zouden hebben. Twee vriendinnen, een gezellig restaurantje in het centrum, wat quinoa, veel kletsen en dat heerlijke gevoel van afzondering. Maar wat een rustig diner had moeten zijn, veranderde in een scène die een thriller waardig was. En laat me je vertellen, sinds die dag kijken we niet meer op dezelfde manier naar ons eten.
Een smakelijke salade… maar één detail is verwarrend.

Alles leek perfect. De sfeer, de muziek, de prachtig gepresenteerde gerechten. Mijn vriendin, een liefhebber van gezonde maaltijden, had een avocado-quinoasalade gekozen. Net toen ze op het punt stond een hap te nemen, veranderde haar gezichtsuitdrukking.

“Zie je dit?” vroeg ze, wijzend naar haar vork, die tussen haar bord en haar mond hing. Kleine zwarte stipjes. Minuscuul. Te gewoon om willekeurig te zijn, maar discreet genoeg om onopgemerkt te blijven. Eerst dachten we dat het chiazaad was. Ze zijn tenslotte trendy, toch? Maar er klopte iets niet. Dat gevoel van twijfel sloeg al snel om in ongemak.

Wanneer twijfel plaatsmaakt voor verbazing,
gaat het verhaal verder op de volgende pagina.