Zodra ik het hoofd van mijn dochter onder het ijskoude water zag verdwijnen, begon ik te rennen. Maar haar schoonouders bleven staan, lachend, met hun telefoons in de hand, haar paniek filmend alsof het een grap was.

De familie van mijn schoonzoon vond het “grappig” om mijn dochter in een ijskoud meer te gooien. Ze hielden haar onder water in het ijskoude water, filmden haar, lachten hardop en riepen minachtend: “Hier is de koningin van het drama!” Haar man stond erbij, koud en afstandelijk, en filmde elk moment alsof het een toneelstuk was. Toen ze er eindelijk in slaagde te ontsnappen, trillend en naar adem happend, rende ik naar haar toe en schreeuwde om hulp, maar de mensen om ons heen stonden er onverschillig bij. Tegen de tijd dat de ambulance arriveerde, trilden mijn handen nog steeds van woede. Ik pakte mijn telefoon en draaide een bekend nummer. Mijn broer, een oud-marinier, nam op. Ik zei hem maar één ding: “Doe het. Het is tijd dat ze boeten.” En in minder dan 24 uur… was die hele familie op een manier ingestort die ze zich nooit hadden kunnen voorstellen.

De familie van mijn schoonzoon vond het “grappig” om mijn dochter in een ijskoud meer te gooien. Ze hielden haar onder water in het ijskoude water, filmden haar, lachten hardop en riepen minachtend: “Hier is de koningin van het drama!” Haar man stond erbij, koud en afstandelijk, en filmde elk moment alsof het een voorstelling was. Toen ze er eindelijk in slaagde te ontsnappen, rillend en naar adem happend, rende ik naar haar toe en schreeuwde om hulp, maar de mensen om ons heen keken onverschillig toe. Tegen de tijd dat de ambulance arriveerde, trilden mijn handen nog steeds van woede. Ik pakte mijn telefoon en draaide een bekend nummer. Mijn broer, een oud-marinier, nam op. Ik zei maar één ding: “Doe het. Het is tijd dat ze boeten.” En in minder dan 24 uur… was die hele stripboekfamilie op een manier ingestort die ze zich nooit hadden kunnen voorstellen.

vervolg op de volgende pagina