Voor mensen geboren na 2001 die zich die dag niet meer herinneren, helpen video’s zoals deze hen te begrijpen. Met andere woorden, ze overbruggen de kloof tussen het kennen van de feiten en het voelen van de betekenis ervan. Dit helpt jongeren de aanslagen te zien en te begrijpen waarom deze gebeurtenis Amerikanen nog steeds zo diep raakt. Ik denk hier vaak over na. Er zit kracht in het zien ontvouwen van de geschiedenis zonder dat iemand je vertelt wat je moet denken. Maar het belangrijkste is dat het ons dwingt om gebeurtenissen alleen onder ogen te zien.
Het vinden van de balans
Het bekijken van dergelijke beelden roept vragen op over de weergave van tragedies. We moeten een balans vinden tussen het bewaren van de waarheid en het respecteren van de gewonden. De meeste televisiezenders hebben regels voor het tonen van de ergste momenten. Deze video biedt die balans. Hij kijkt niet weg, maar richt zich primair op de gebouwen, niet op close-ups van slachtoffers. Hij legt vast wat er is gebeurd zonder de pijn van mensen uit te buiten voor een dramatisch effect. Deze video’s dienen een belangrijk doel, maar we moeten ze met respect bekijken. De beelden eisen onze volledige aandacht, niet slechts een snelle blik.
Waarom we nog steeds kijken
Een standaardbeeld van verschillende 9/11-opnamen, het echte moment van het opgravingsfeest, als het tweede vliegtuig op 11 september 2001 in de zuidelijke toren van het World Trade Center. De afbeelding toont een grote vuurbal en een zwarte vlam, die wit en rood is. Het is de juiste plek om te worden bevestigd en de North Tower rechts. De foto is genomen vanaf nabijgelegen gebouwen in Manhattan en toont het gruwelijke moment vanuit een straatperspectief, vastgelegd door slechts een paar camera’s met zoveel helderheid.
Fotocredit: Wikimedia Commons.
Meer dan twintig jaar later grijpen deze zeldzame beelden van 9/11 ons nog steeds aan omdat ze de simpele waarheid laten zien. Om duidelijk te zijn, ze vertellen ons niet wat we moeten denken. In plaats daarvan laten ze ons simpelweg zien wat degenen die erbij waren, zagen. Voor overlevenden en families die dierbaren hebben verloren, kunnen dergelijke video’s pijnlijke herinneringen oproepen. Toch willen velen dat de video’s bewaard blijven. Ze weten dat het herdenken van wat er is gebeurd, een eerbetoon is aan de slachtoffers. De zeldzame beelden van 9/11 tonen zowel de zwakte als de kracht van de mensheid. Minuten na de inslag van het tweede vliegtuig renden mensen het gevaar tegemoet om anderen te helpen. We zien beide kanten van de menselijke natuur in deze rauwe video.
De herinnering bewaren:
Een kleine Amerikaanse vlag ontvouwt zich bij het 9/11 Memorial in New York City. De vlag staat op een reflecterende zwarte stenen ondergrond met de namen van de slachtoffers erin gegraveerd. Op de achtergrond zijn de bomen en gebouwen van de stad zichtbaar, maar wazig, waardoor een feestelijke nadruk op het monument en de vlag komt te liggen.
Foto: Pexels
In de loop der jaren zijn video’s zoals deze zeldzame beelden van 11 september steeds waardevoller geworden. Ze houden onze herinneringen geworteld in feiten, niet alleen in hoe we denken dat we ons dingen herinneren. Ze laten ons zien dat geschiedenis niet alleen bestaat uit woorden in boeken, maar uit echte gebeurtenissen die echte mensen zijn overkomen. Door te kijken, herinneren we ons. We accepteren wat er is gebeurd en beloven de herinnering levend te houden. Zo helpen deze moeilijk te bekijken video’s het verleden met de toekomst te verbinden. De CNN-video is hiervan het bewijs. Ongewijzigd, eerlijk en noodzakelijk. Het slaat niet alleen de beelden van een tragedie op, maar ook hoe we erop reageren. Dit zorgt ervoor dat we nooit vergeten wat verloren is gegaan en wat overblijft.
