Er zijn momenten in het leven waarop ons hart pijn doet, waarop afwezigheid zwaar weegt en waarop we verlangen naar bewijs dat het verhaal niet abrupt is geëindigd. Veel mensen melden dat ze na het overlijden van een geliefde kleine tekenen waarnemen. Is het toeval? Is het onze verbeelding? Of misschien een zachte manier om te zeggen: “Ik ben er nog steeds”? Wat de reden ook is, deze manifestaties hebben een sterke symbolische waarde en brengen vaak onverwachte troost.
Het gevoel van een discrete aanwezigheid.
Soms ervaren we een soort ademhaling, een warmte, of gewoon een vreemd gevoel, alsof er iemand achter ons staat. Sommigen beschrijven zelfs een vertrouwde geur die onverwacht opduikt: een parfum dat dagelijks wordt gedragen, de geur van een gerecht dat lang geleden is bereid, of een geur die doet denken aan een omhelzing. Deze gewaarwordingen, hoe vluchtig ook, reactiveren emotionele herinneringen en dompelen ons onder in een zachte nostalgie. Ze zijn niet per se rationeel, maar ze geven ons het kostbare gevoel niet helemaal alleen te zijn.
Dromen die echter lijken dan de werkelijkheid.
