Uitsluitend ter illustratie.
Van de speelplaats tot oorlogsherinneringen: een universele taal
Wie heeft er als kind niet gebaren gebruikt om taboes te omzeilen? Een lezer herinnert zich: “Mijn grootmoeder zei altijd: ‘Als iemand je lastigvalt, laat hem dan een vijg zien.’ Je hoeft niet te schreeuwen.” Het advies wordt met compassie gegeven, als een klein familieritueel.
Dit kleine gebalde vuistje had ook zijn eigen codes op school. Een gebroken belofte? Een klein sprongetje, een vijg, en iedereen begreep de grap. Een minitaal onder vrienden, zonder kwade bedoelingen maar vol medeplichtigheid.
Voordat hij naar het front vertrekt, verbergt hij zijn trouwring in zijn vuist… alsof hij zichzelf symbolisch wil beschermen, zoals in zijn kinderspelletjes. De vijg wordt zo een stille metafoor voor liefde, verbondenheid en moed.
