Het verlies van een dierbare is als verdwalen in de mist: de dagen verstrijken in een waas van emoties, terwijl er in zo’n korte tijd zoveel beslissingen moeten worden genomen. Tussen het organiseren van de begrafenis, het afhandelen van administratieve taken en het bezoeken van familieleden door, moeten we soms haastig de bezittingen van de overledene uitzoeken. En dan gebeurt het dat we afscheid nemen van dingen waar we later diep spijt van hebben. Maar sommige alledaagse herinneringen zijn veel meer waard dan hun louter materiële waarde…
De woorden, geschreven in hun eigen hand: een onvervangbare erfenis.

Een haastig gekrabbelde verjaardagskaart, een briefje op de keukentafel, een zorgvuldig gevouwen briefje in een vergeelde envelop… Deze teksten dragen de unieke sporen van hun handschrift en hun gedachten. Het herlezen van deze woorden kan tranen met tuiten brengen, maar ook een diep gevoel van verbondenheid.

In de wervelwind van verdriet kan het verleidelijk zijn om alles in te pakken, alles weg te gooien. Maar deze papieren zijn vaak de meest intieme getuigenissen van hoe ze van ons hielden, ons bemoedigden of gewoon aan ons dachten. Stop ze in een herinneringsdoos, zelfs als je er nog niet aan toe bent om ze meteen opnieuw te lezen.