Er is veel wat je verwacht als je ouder wordt: slapeloze nachten, tranen zonder reden en een reeks pijnlijke knieën. Maar er is één pijn waar niets je echt op kan voorbereiden: de pijn van de ontdekking dat je kind slachtoffer is… en dat hij of zij er niets over heeft gezegd. Ik heb die schok een paar maanden geleden ervaren. En mijn reactie veranderde alles.
Pesten op school: schokkende cijfers
Pesten op school is geen op zichzelf staand incident. Het treft jaarlijks honderdduizenden leerlingen, in Frankrijk en elders . Volgens UNESCO is wereldwijd één op de drie leerlingen slachtoffer. In Frankrijk gaat het om ongeveer 700.000 kinderen per jaar, oftewel bijna 6% van de leerlingen.
En de gevolgen? Die zijn veel ernstiger dan we denken. Angst, eenzaamheid, een laag zelfbeeld… soms leidend tot zeer sombere gedachten. Kortom, zodra we ons ervan bewust worden, is het cruciaal om snel te handelen.
Kleine signalen die veel betekenen
Voor mijn zoon Thomas begon het allemaal met subtiele signalen . Hij was minder spraakzaam, minder vrolijk en zijn cijfers kelderden. Hij had vaak buikpijn voor school, at weinig en zonderde zich af op zijn kamer. Ik schreef het toe aan vermoeidheid, hormonen… Totdat een telefoontje van zijn mentor eindelijk duidelijkheid bracht : Thomas trok zich terug, vermeed anderen en deed niet meer mee. Mijn hart zonk in mijn schoenen.
Toen ik besloot niet langer toeschouwer te blijven
De volgende dag nam ik vrij om hem discreet naar school te volgen. Wat ik zag, schokte me diep . Drie jongens omsingelden hem, gooiden zijn tas omver en vernederden hem voor iedereen. Een van hen noemde hem een “grappenmaker”, een ander klopte hem over zijn hoofd en grinnikte.
Ik filmde alles. Daarna ging ik rustig naar de directeur. Ik vroeg om een spoedoverleg met de ouders van de betrokken leerlingen, de leraren en de hele klas. Niet uit wraak, nee. Om bewustzijn te creëren . Zodat dit nooit meer zou gebeuren. Zodat de schande van kant zou veranderen .
