Generaties lang raakten de Langstons steeds meer geïsoleerd van de rest van de samenleving. De kinderen gingen niet meer naar school. Huwelijken, geboorten en overlijdens vonden achter gesloten deuren plaats. De oudste van elke generatie legde zijn nakomelingen strikte isolatie op in naam van de ‘familiezuiverheid’.
Het grote huis werd het middelpunt van een gesloten wereld. Niemand kwam er zonder toestemming binnen en degenen die er woonden, gingen er bijna nooit meer weg. De controle van de patriarch vormde de geesten: voor de kinderen vertegenwoordigde het gezin het hele universum. Tradities werden wetten en de angst voor de buitenwereld een onoverkomelijke muur.
Zonen werden opgevoed om te gehoorzamen, dochters om het huishouden te dienen en de lijn voort te zetten. Macht, angst en religie waren verweven in een rigide ideologie waarin elke afwijkende mening als een zonde werd beschouwd.
