Vandaag wil Susan met haar verhaal iedereen helpen die het gevoel heeft dat er “iets niet klopt”, zelfs zonder direct medisch bewijs. Want soms zijn de tests normaal, de diagnoses geruststellend… maar blijft het onderbuikgevoel.
Zijn boodschap is eenvoudig en belangrijk: als een symptoom aanhoudt, zelfs een subtiel symptoom, mag het niet genegeerd worden. Het kan gaan om ongewone vermoeidheid, een nieuw ongemak of subtiele veranderingen in de werking van ons lichaam.
Taboes doorbreken om onszelf beter te beschermen.
Sommige onderwerpen blijven taboe, vooral als het gaat om spijsverteringsproblemen of chronische vermoeidheid. Toch zijn dit vaak de eerste signalen die ons lichaam ons geeft. Susan herinnert ons eraan dat goed voor onszelf zorgen ook inhoudt dat we goed letten op onze eigen gevoelens.
Voor haar werd het delen van haar verhaal een missie. Ze richtte zelfs een vereniging op om bewustwording te creëren, informatie te verstrekken en steun te bieden aan mensen die soortgelijke ervaringen doormaken. Een prachtige golf van solidariteit, geboren uit persoonlijk leed, die persoonlijke ervaringen omzet in collectieve kracht.
Soms kan luisteren naar je lichaam echt alles veranderen.
Luister naar je innerlijke stem.
