Ze zag hoe je jezelf verblindde, je verafgoodde vrienden, een vriendin… die je niet verdiende.
En vandaag, toen je ze nodig had, deed niemand van hen een beroep op je.
Je gaf alles voor degene van wie je hield, maar toen je niets meer over had, verliet ze je.
Je vrienden? Zelfs geen glas water, ook al hadden ze altijd misbruik van je gemaakt.
Ze wilde dat je één ding begreep:
in de ogen van velen ben je alleen waard wat je hebt.
Met tranen in zijn ogen draaide de jongeman zich naar zijn grootmoeder en stamelde:
“Vergeef me… Vandaag heb je me een les gegeven die ik nooit zal vergeten. “
De oude vrouw omhelsde hem teder.
“Ik hou van je, mijn jongen. Je bent nog zo jong, en je ziet de wereld met zoveel onschuld.
Ik moest je, op mijn eigen manier, leren hoe het echt werkt.
Moraal:
Als alles goed gaat, stromen veel mensen naar je toe.”
Maar in tegenspoed… blijven alleen de ware over.
De wereld ziet vaak alleen wat je hebt, niet wie je bent.
Leer onderscheid te maken tussen degenen die oprecht van je houden en degenen die misbruik van je maken.
Want als je niets meer hebt… ontdek je eindelijk wie echt iets waard is.
En jij… weet jij al wie van je houdt om wie je bent, en niet om wat je bezit?
Dit verhaal is niet bedoeld om je te raken, maar om je wakker te schudden.
Want juist door alles te verliezen… zien we iedereen helder.
Als deze les je hart heeft geraakt, koester hem dan.
Deel hem met iemand die zijn ogen moet openen.
En als jij je ook ooit waardeloos hebt gevoeld omdat je niets meer had…
schrijf dan gewoon: “Ik begrijp het.”
Laten we hier samen leren zien… met onze ziel.
Lees verder op de volgende pagina
