Ze trekken zich terug in stilte.
In plaats van genegenheid te eisen, geven ze er de voorkeur aan te zwijgen. Deze terugtrekking is geen desinteresse, maar een vorm van bescheidenheid. Bang dat hun behoeften verkeerd begrepen zullen worden, kiezen ze voor kalmte en hopen ze dat de ander hun ongemak zal aanvoelen.
Ze zoeken elders erkenning.
Een compliment op het werk, een vriendelijk berichtje, positieve reacties op sociale media… Deze uiterlijke gebaren krijgen ineens een enorme waarde. Ze herinneren ons eraan dat het nog steeds mogelijk is om gezien, gewaardeerd en erkend te worden – zelfs op afstand.
Ze ontsnappen via hun gedachten.
Wanneer het dagelijks leven geen zachtheid kent, dwalen de gedachten af. Een denkbeeldige wandeling, een fijne herinnering, een rustgevend scenario… Deze dagdromen zijn geen ontsnapping, maar een manier om je innerlijke wereld te voeden en hoop te behouden.
Ze laten subtiele aanwijzingen achter
