Je ziet een simpel, bijna kinderlijk beeld: een driehoek verdeeld in verschillende delen. Je bent zelfverzekerd, bijna geamuseerd. Er wordt een vraag gesteld: “Hoeveel driehoeken zie je?” Makkelijk, toch? En toch… als het antwoord verschijnt, is het een verrassing. Je had het fout. Net als de overgrote meerderheid van de deelnemers aan de Britse tv-quiz Club 1%, waar alleen de meest oplettende geesten het voor elkaar krijgen. Dus, wat maakt dit raadsel zo lastig?
De visuele val die onze hersenen misleidt.

Dit soort puzzels berust op een eenvoudig principe: ze lijken op het eerste gezicht makkelijk. Je denkt dat je alleen maar de vormen hoeft te tellen. Maar daar zit de valkuil: sommige driehoeken zijn duidelijk, andere zijn verborgen door variaties in grootte en overlapping.

In de afbeelding zijn drie hoofdtypen driehoeken verborgen:

De direct zichtbare driehoeken: Dit zijn de driehoeken die je in één oogopslag ziet. Ze zijn vaak het kleinst.
Driehoeken gevormd door samensmelting: Door twee of drie kleine driehoeken te combineren, ontstaat een grotere driehoek die je niet had opgemerkt.
De totale driehoek: De hele figuur vormt een driehoek… en veel mensen vergeten die in hun haast te tellen.
Het menselijk brein houdt van snelheid. Maar hier is het juist belangrijk om te vertragen.

vervolg op de volgende pagina