Frankrijk heeft een ongekend besluit genomen op het gebied van de volksgezondheid: het is nu het enige land ter wereld dat mRNA-vaccinatie tegen vogelgriep verplicht stelt voor al zijn eenden in de veehouderij. Deze maatregel lijkt op het eerste gezicht onschuldig, maar roept serieuze vragen op over de voedselveiligheid en de volksgezondheid.
Een nieuwe vaccinatietechnologie toegepast op landbouwhuisdieren
Dr. Jean-Marc Sabatier, doctor in de cellulaire microbiologie en onderzoeksdirecteur bij het CNRS (Frans Nationaal Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek), is een gerenommeerd specialist in messenger-RNA en virale technologieën. Hij legt uit dat er in Frankrijk momenteel twee vaccins worden gebruikt voor eenden. Het ene is een geïnactiveerd virusvaccin en het andere is een zelfversterkend messenger-RNA-vaccin, geproduceerd door het veterinaire bedrijf SVA, gericht tegen de H5-hemagglutinine van het H5N8-virus dat verantwoordelijk is voor de vogelgriep.
Deze tijdelijke toestemming voor gebruik werd onlangs voor twee jaar verlengd, tot 2027. Maar wat onderscheidt deze zelfversterkende mRNA-vaccins van traditionele vaccins?
Hoe zelfversterkende messenger-RNA-vaccins werken
In een zelfversterkend messenger-RNA-vaccin hebben wetenschappers een domein toegevoegd dat codeert voor een replicasecomplex aan traditioneel messenger-RNA. Dit complex is afkomstig van een alfavirus, het Venezolaanse equine encefalitisvirus, en bestaat uit vier moleculen: NSP1, NSP2, NSP3 en NSP4.
Dit replicasecomplex stelt het messenger-RNA in staat zichzelf te kopiëren. Concreet produceert het een complementaire RNA-streng die vervolgens als primer dient om een streng te creëren die identiek is aan de oorspronkelijke messenger-RNA. De cel produceert zo niet alleen het H5-antigeen, dat bescherming moet bieden tegen vogelgriep, maar ook dit replicasecomplex, dat het messenger-RNA oneindig vermenigvuldigt.
De potentiële doorgang naar het menselijk lichaam
Dr. Sabatier benadrukt een belangrijke zorg: deze vaccins bevatten ijzeroxide-nanodeeltjes en squaleen die een beschermende laag vormen rond het boodschapper-RNA. Deze laag zou ervoor kunnen zorgen dat het boodschapper-RNA bestand is tegen verhitting, vooral wanneer het vlees rosé wordt gegeten, zoals vaak het geval is bij eendenborst.
Messenger-RNA is normaal gesproken hittegevoelig en degradeert boven 65 graden Celsius. Sommige messenger-RNA’s kunnen echter 10 minuten stabiel blijven bij 100 °C, of zelfs 65 uur bij 80 °C. De coating van nanodeeltjes en squaleen zou het messenger-RNA ook kunnen beschermen tegen maagzuur, waarvan de pH in de maag varieert van 1 tot 3.
Nog zorgwekkender is dat wanneer eendenvlees in contact komt met het mond- en slokdarmslijmvlies, messenger-RNA in het menselijk lichaam terecht kan komen. Als dit zelfversterkende messenger-RNA deze barrière passeert, zou het functionele replicasecomplex dat het bevat, RNA kunnen gaan produceren uit templates die in het lichaam aanwezig zijn, met volkomen onvoorspelbare gevolgen.
