Ik was pas vijf jaar oud toen mijn moeder mij bij de deur van oma Rose afzette. Mijn mascara was uitgelopen toen ze me vertelde dat haar nieuwe man geen kinderen wilde.
“Dit is het beste voor iedereen,” fluisterde ze en kuste mijn voorhoofd. Zonder om te kijken liep ze weg.
Ik huilde en hield mijn knuffelkonijn stevig vast, toen oma mij in haar armen sloot en beloofde dat ik veilig was.
Alleen ter illustratie
Door de jaren heen werd oma mijn wereld: ze las me verhaaltjes voor voor het slapengaan, verscheen bij elk schoolevenement en vulde ons huis met warmte.
