Ze hadden verschillende namen overwogen, maar terwijl ze hun dochter vasthield, had Nora “Hope” voorgesteld, een keuze die Jake meteen goedkeurde. Hun geluk was echter van korte duur. De verpleegster was teruggekomen om de baby voor routinetests te laten onderzoeken, en Nora was kort daarna in slaap gevallen. Jake, die dacht dat hij niet zou kunnen slapen, was uiteindelijk naast haar in slaap gevallen. Ze wisten toen nog niet dat ze hun dochter nooit meer zouden zien.
EEN HARTVERWARMENDE ONTMOETING
Zittend bij de graven van zijn dierbaren, liet Jake zijn tranen de vrije loop, overweldigd door pijnlijke herinneringen. Zijn eenzaamheid was zwaar, het verlies van Nora en Hope had een immense leegte achtergelaten. “Hallo?” riep een vrouwenstem hem uit zijn gedachten. Een jonge vrouw, die een opvallende gelijkenis met Nora vertoonde, stond voor hem. Geschokt fluisterde Jake de naam van zijn overleden vrouw. “Ik ben Nora niet. Ik heet Nicole, en ik denk dat jij mijn vader bent. Pap, ik heb je eindelijk gevonden,” zei ze. Verbijsterd sprong Jake overeind. “Wat?”
vervolg op de volgende pagina
